|
O hidróxeno (H) presenta número de oxidación +1 cos non metais e -1 cos metais.
O fluor (F)só presenta o número de oxidación -1.
O osíxeno (O) presenta o número de oxidación
-2, agás
nos peróxidos onde é -1
Os metais
alcalinos (grupo 1, ou grupo do Li) teñen 1 electrón de valencia, tenderán a perdelo posuíndo
sempre nos compostos número de oxidación +1.
Os metais alcalinotérreos (grupo 2, ou grupo do Be) teñen 2
electróns de valencia, tenderán a perdelos posuíndo sempre
nos compostos número de oxidación +2.
O grupo do B
(grupo 13) ten 3 electróns de valencia, tenderán a perdelos posuíndo sempre
nos compostos número de oxidación +3.
O grupo do C
(grupo 14) ten 4 electróns de valencia, que tenden a compartilos, teñen número
de oxidación +4 fronte ós non metais, e número de oxidación
-4 fronte ós metais e ó H.
O grupo do N
(grupo 15) ten 5 electróns de valencia, tenderán a gañar 3 posuíndo
sempre co H e cos metais número de oxidación -3.
Os calcóxenos (grupo 16, ou grupo do O) teñen 6 electróns
de valencia, tenderán a gañar 2 posuíndo sempre co H e
cos metais número de oxidación -2.
Os halóxenos (grupo 17, ou grupo do F) teñen 7 electróns
de valencia, tenderán a gañar 1 posuíndo sempre co H e
cos metais número de oxidación -1.
Dentro dos metais de transición debemos saber que a Ag ten número
de oxidación +1, o Zn e Cd teñen número de oxidación
+2, e o Sc, Y e La teñen número de oxidación +3.
Os grupos 14 ó 17 presentan varios números de oxidación
cando formen oxiácidos, pero xa os estudiaremos máis adiante.
|
